جایابی بهینه واحدهای اندازه گیری فازور برای حفظ رؤیت پذیری کامل شبکه‌های قدرت در صورت خروج تکی خطوط

امروزه در شبکه‌های قدرت به دلایل مختلف، از جمله تخمین حالت دینامیکی و بهبود سرعت سیستم‌های کنترلی و حفاظتی، استفاده بهینه از واحدهای اندازه‌گیری فازور رو به گسترش است. در این مقاله، روش جدیدی برای تعیین تعداد بهینه واحدهای اندازه‌گیری فازور به منظور رؤیت‌پذیری کامل شبکه در قالب یک مسأله برنامه‌ریزی خطی عدد صحیح دودویی ارائه می‌شود. همچنین، مسأله جایابی بهینه این واحدها در شرایط خروج تکی هر یک از خطوط سیستم نیز مطرح شده است. در کلیه این حالت‌ها، اثر شین‌های با توان تزریقی صفر سیستم لحاظ گردیده است. توانایی روش پیشنهادی در حل هر یک از مسایل فوق با اعمال آن در شبکه‌های استاندارد 14، 30، 39، 57 و 118 شینه IEEE، شبکه 42 شینه انتقال برق منطقه‌ای اصفهان و همچنین دو شبکه بسیار بزرگ 2383 و 2746 شینه نشان داده شده است. نتایج به دست آمده، حاکی از کارایی مؤثر و مناسب روش پیشنهادی در مقایسه با روش‌های دیگر است.